۱۱ روزنامه‌نگار زن با انتشار بیانیه‌ای از سکوت انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران در قبال گزارش‌های آزار جنسی کارکنان و خبرنگاران زن رسانه‌ها انتقاد کرده‌اند.
امضاکنندگان این بیانیه با اشاره به این موضوع که مساله آزار جنسی امری صرفا شخصی نیست و بدون حمایت جمعی راه به جایی نمی‌برد، از عملکرد انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران در ارتباط با مساله «مهم و بنیادین» مقابله با آزار جنسی و بی‌اثرشد‌گی این نهاد در قبال مسئولیت حفظ شان انسانی زنان روزنامه‌نگار، انتقاد کردند.
این زنان روزنامه‌نگار در ادامه خواستار پاسخگویی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران در برابر عدم پذیرش مسئولیت حقیقت‌یابی در موضوع آزار جنسی شده‌اند.
از نظر نویسندگان این نامه کمیته‌ای که از سوی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران در ۱۹ آبان‌ماه تشکیل شد ناکارآمد دانسته شده و به اظهارات انجمن در زمینه عدم مسئولیت صنفی و نهادی این کمیته برای رسیدگی به موضوع آزار جنسی اشاره شده است.
در بخشی از این بیانیه آمده است: « انجمن که موظف است به موضوع آزار زنان روزنامه‌نگار رسیدگی کند، همانند دیگر نهادها و انجمن‌های فعلی از کارکرد افتاده، به سکوت مهیب و دعوت‌های کدخدامنشی برای استماع بسنده و مسئولیت رسیدگی به این موضوع را از خودش سلب کرده، و همه چیز را به کمیته‌ای ارجاع داده است که کارش حقیقت‌یابی نیست.»
امضا کنندگان این بیانیه همچنین از به نتیجه نرسیدن مطالباتی نظیر «تغییر اساسنامه‌های تشکل‌های صنفی مبتنی بر رفع تبعیض و آزار جنسی»، «اختصاص سهم به زنان برابری‌خواه برای مدیریت‌های سندیکایی»، «تصویب پروتکل‌های مقابله با آزار جنسی»، «اجرای مکانیسم‌های صحت‌سنجی برای پروتکل‌های کار امن»، «ایجاد نظام گزارش‌دهی و ارزیابی عمومی از مبارزه با آزارجنسی» و «اتخاذ رویکرد حق‌محوری و آزاردیده‌محوری» انتقاد کردند.
در پایان این بیانیه آمده است: «این‌که ما در بحبوحه چنین ضرورتی همچنان باید اصول بنیادین را به انجمن یادآوری کنیم و تذکر بدهیم، نشان از آشفتگی حاکم بر نهادهای میانی مسئول دارد.»
فرنگیس بیات، مریم وحیدیان، شیما شعاعی، مولود حاجی زاده، فائزه عباسی، الناز محمدی، الهه محمدی، نیلوفر حامدی، نگار انسان، خاطره کریمیان و محبوبه حسین زاده این بیانیه را امضا کرده‌اند.
