ناهید کرمانشاهی، مادر هنگامه شهیدی که از شامگاه ۱۹ اسفند ماه در بازداشت به سر می‌برد در مصاحبه با کمپین حقوق بشر در ایران گفت که این روزنامه نگار در بند ۲۰۹ زندان اوین دست به اعتصاب غذای خشک زده و وضعیت جسمانی اش بعد از ۲۴ روز اعتصاب به شدت وخیم است.
خانم کرمانشاهی که شنبه ۱۲ فروردین ۱۳۹۶ تلفنی با هنگامه شهیدی در زندان تماس تلفنی داشته به کمپین گفت که او در حضور بازجویش گفته است “اگر اتفاقی برای من بیفتد آقای رئیس جمهور و وزارت اطلاعات و دادستانی و قوه قضائیه مسول مرگ من هستند.”
هنگامه شهیدی، روزنامه نگار و فعال سیاسی اصلاح طلب که برای شرکت در مراسم ختم مادربزرگ خود از تهران به مشهد رفته بود شامگاه ۱۹ اسفند ماه از سوی ماموران امنیتی در مشهد و با پرواز هوایی به تهران منتقل شد و پس از آن به بند ۲۰۹ زندان اوین فرستاده شده است. این روزنامه نگار از زمان بازداشت در اعتراض به بازداشت غیرقانونی خود دست به اعتصاب غذا زده است. او در نامه‌ای که با دستخط خودش چند روز پس از بازداشتش منتشر شد نوشته بود که تا آزادی خود دست از اعتصاب برنمی‌دارد. ۲۴ روز بعد از بازداشت هنگامه شهیدی، مادر او به کمپین گفت که دخترش از روز بازداشت در اعتصاب غذا به سر می برده و حالا اعتصاب اش را تبدیل به اعتصاب خشک کرده است.
ناهید کرمانشاهی، مادر هنگامه شهیدی، شنبه ۱۲ فروردین ۱۳۹۶ در مصاحبه با کمپین از تماس تلفنی این روزنامه نگار از بند ۲۰۹ زندان اوین خبر داد و گفت: «امروز هنگامه زنگ زد، خیلی اوضاعش خراب بود. قلبش درد می کند، توان راه رفتن ندارد، می گفت من نهایت سه چهار روز بتوانم دوام بیاورم. اعتصاب خشک را شروع کرده است. گفت وصیت نامه ام را داده ام دست بازجو. گفتم هنگامه نکن این کار را من طاقت نمی آورم. گفت در دو برگ وصیت نامه ام را به بازجو داده و گفته ام که باید به دست خانواده ام بدهد. به بهداری و بازجو هم گفته‌ام اگر اتفاقی برای من بیافتد شما باید جواب بدهید. کسانی که در راس کار هستند باید جواب دهند. آقای رئیس جمهور و وزارت اطلاعات و دادستانی و قوه قضائیه مسول مرگ من هستند.»
به گفته خانم کرمانشاهی، «هنگامه در حضور بازجویش حرف می زد نمی دانم بازجویش به او چی میگفت اما هنگامه گفت که دیگر توان راه رفتن ندارد و خودش را روی زمین می کشد. به من گفت اینها را به همه بگو و مدیون من هستی اگر نگویی. گفت بگو به من یک ملاقات هم نداده اند در حالیکه به یک اعدامی هم ملاقات می دهند. گفت من جرمی مرتکب نشده ام و هیچ چیزی را قبول نمی کنم.»
