یک نظرسنجی گسترده از خبرنگاران در افغانستان نشان میدهد که دسترسی به اطلاعات به پایینترین حد خود رسیده است، در حالی که وعدههای دولت درباره قانون رسانهای جدید برای رسیدگی به این وضعیت، محقق نشده است.
اتحادیه ملی روزنامهنگاران افغانستان (ANJU) از ۴۳۳ خبرنگار که در تمام نقاط کشور کار میکردند، نظرسنجی کرد و نظرات را به دو شکل کمّی و روایی جمعآوری کرد.
نود درصد پاسخدهندگان، وضعیت در دسترس بودن اطلاعات رسمی برای خبرنگاران را «بحرانی» توصیف کردند. نود و هفت درصد باور ندارند که دولت افغانستان دسترسی به اطلاعات را به عنوان یک آزادی مدنی تلقی میکند. هشتاد و هشت درصد گفتند که پاسخهایی که از مقامات دولتی در رابطه با پرسشهایشان دریافت کردند، «اصلاً رضایتبخش نبود».
پس زمینهای که رسانهها در افغانستان در آن فعالیت میکنند، این مسائل را تشدید میکند. پس از تسلط طالبان، رسانههای بینالمللی از افغانستان خارج شدند. منابع رسمی دیگر مفید نیستند و اکثر رسانههای محلی فعالیت خود را بالاجبار متوقف کردهاند. بسیاری از روزنامهنگاران از کشور گریختند و تقریباً همه خبرنگاران زن مجبور به توقف فعالیت شدهاند.
روایت گزارشگر باتجربه بیبیسی نیز در این گزارش نقل شده است: «در مواجهه با مجموعهای از محدودیتها، هیچ گزینهای جز تعلیق عملیات خود (در افغانستان) نداشتیم. علاوه بر این، مقامات عالی رتبه و سخنگویان امارت اسلامی اغلب به سوالات ما به زبان پشتو پاسخ میدهند که درک و گزارش ما را پیچیدهتر میکند.»
این گزارش نتیجهگیری میکند که وضعیت وخیم آزادی رسانهها در افغانستان، مردم افغانستان را از دسترسی به اطلاعاتی که حق آنها است، محروم کرده است و «اقدام فوری و هماهنگ، هم از داخل افغانستان و هم از سوی جامعه بینالمللی، برای مقابله با این روند نگرانکننده و بازگرداندن رسانهها به عنوان ستون قوی جامعه افغانستان مورد نیاز است.»
